Przytuleni do Matki Bożej Łaskawej

Coroczna Pielgrzymka Diecezji Legnickiej i Diecezji Świdnickiej w intencji trzeźwości narodu dziś przybyła przed tron Matki Bożej Łaskawej w Sanktuarium w Krzeszowie, żeby podziękować za otrzymane łaski, ale przede wszystkim przez pośrednictwo Maryi prosić Dobrego Pana Boga o trzeźwość w naszych domach, naszych rodzinach w naszej Ojczyźnie.
Zawsze, gdy przekraczamy próg Krzeszowskiej Bazyliki czujemy się w sposób szczególny przytuleni przez Matkę Bożą i otwieramy szeroko nasze serca, nas całych, na działanie Pana Boga, a dary Ducha Świętego działają ze szczególną mocą.
Tegoroczna pielgrzymka, choć w zmienionej formie, przypadła w Święto Zesłania Ducha Świętego. Po odprawieniu nabożeństwa Drogi Krzyżowej na dróżkach Kalwarii Krzeszowskiej uczestniczyliśmy w koncelebrowanej Mszy Świętej, której przewodniczył i homilię wygłosił o. Bogdan Koczor – franciszkanin ze Złotoryi.
Ostatnim punktem programu pielgrzymki była godzina uwielbienia Pana Boga, pieśnią i modlitwą. Po czym dziękując Panu Bogu za to spotkanie, podziękowaliśmy wszystkim, którzy trudzili się przy organizacji tej pielgrzymki, wszak wszystko to na Chwałę Pana.
Niech refleksje, jakie nam towarzyszyły odda świadectwo jednego z jej uczestników.

Moje doświadczenie, siła i nadzieja
Dziś jest dla mnie dzień szczególny, to dzień XXI-szej Pielgrzymki do tronu Matki Bożej Łaskawej, przypadającej w tym roku w święto Zesłania Ducha Świętego, ale to także 10023- ci dzień mojej abstynencji i zdrowienia, tak samo ważny jak ten pierwszy, tysięczny i każdy następny, to kolejny dzień wolności od koszmaru picia alkoholu, ale również i wolności od nikotyny.
Mam 71 lat, pochodzę z katolickiej, robotniczej rodziny i wiarę wyssałem z przysłowiowym „mlekiem matki”. Dzieciństwo, choć skromne, ale przepełnione miłością rodziców, poparte szczególnym przykładem, w praktykowaniu wiary, jaki otrzymałem od mamy i dziadka Antoniego wspominam z niemałym wzruszeniem.
Z radością wspominam lata mojego zaangażowania w liturgiczną służbę ołtarza.
Później studia na Politechnice Wrocławskiej, dyplom magistra inżyniera, małżeństwo, dzieci i pomimo tego wszystkiego, co wyżej …………………. choroba uzależnienia od alkoholu.
Praktykowanie wiary zeszło na plan dalszy, wiarę zacząłem wykorzystywać ją dla osiągnięcia jakichś celów bieżących, najczęściej dla uspokojenia domowej atmosfery.
Dziś dziękuję Panu Bogu za to, że obdarzył mnie tą łaską osiągnięcia „mojego dna” i silną wolą do jej przyjęcia, bo „Mój Bóg, Dobry Bóg, pozwolił żebym został alkoholikiem, On chce żebym zdrowiał i dawał świadectwo innym”.

Każdego roku, gdy podczas pielgrzymkowej Drogi Krzyżowej rozważamy kolejne stacje, powracają refleksje z przeżytych lat.
W stacji IV Pan Jezus spotyka swoją matkę, ileż to razy ja spotykałem czuły wzrok mojej mamy i jej zapłakane oczy proszące „synu przestań pić”, nic nie pomagało alkohol był silniejszy. Wiem, że wiele godzin spędziła na modlitwie prosząc Pana Boga o łaskę uwolnienia od alkoholu jej najstarszego syna, fakt ten kojarzę sobie ze słowami Pana Jezusa ze stacji VIII „…. Płaczcie raczej nad sobą i nad synami waszymi”. Mijały lata mojego czynnego alkoholizmu i nadszedł dzień, gdy na mojej drodze życia stanęła, tak jak w stacji VI, moja „Weronika” i „przetarła” moje oczy i myśli, tą moja „Weroniką” była moja pierwsza terapeutka, na imię ma Mariola i tak zaczęło się, choć nie łatwe zdrowienie. W stacji V Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi, do pomocy dla mnie w dźwiganiu krzyża wychodzenia z nałogu Dobry Bóg dał wielu „cyrenejczyków”, to lekarze, terapeuci, osoby konsekrowane, ale przede wszystkim inni trzeźwiejący alkoholicy. W tym miejscu ze zrozumiałych względów przywołać chcę tylko dwie osoby, choć innych proszę o wybaczenie, pierwsza to śp. Jurek, czuły i zawsze oddany kolega a nade wszystko przyjaciel, z którym dane mi było założyć pierwszą grupę AA w Wałbrzychu, druga osoba to ks. Bronisław Piśnicki, przyjaciel zawsze oddany, zawsze śpieszący z pomocą, dobrą radą, dobrym słowem, często wskazujący na właściwy kierunek postępowania, do którego zawsze mogę udać się, gdy coś „boli” a po rozmowie z nim jak po wizycie u najlepszego specjalisty i ból nie taki i chęć do stawiania czoła codzienności większa.
Szczególne emocje towarzyszą mi przy rozważaniu stacji XI – Pan Jezus przybity do krzyża – i wtedy zawsze mam w głowie słowa pieśni „Golgota” – „ …. to nie gwoździe Cię przybiły, lecz mój grzech ….” . Tak, tak i ten grzech z przed lat, ale i ten popełniany dziś ……. .
Podczas całej Drogi Krzyżowej Pan Jezus upada trzy razy za każdym razem się podnosi i idzie dalej. W moim życiu zdarzają się upadki, bardziej i mniej bolesne, ale jak kiedyś powiedział mi to ks. Bronisław „Władku, gdy zdarzy ci się upaś to staraj się upadać w stronę krzyża, nigdy w przeciwną, bo gdy będziesz leżał na ziemi i tylko, choć trochę podniesiesz głowę to zobaczysz Pana Jezusa, który dla nas tak wiele wycierpiał, i gdy go poprosisz On na pewno ci pomoże wstać nawet z największego upadku”. I w takich chwilach wołam sam do siebie: Władku, ocknij się! To nie koniec. Nie tak kończy się Droga Krzyżowa, trzeci upadek Pana Jezusa to przecież nie jest Jego ostatnia stacja. To nie jest Jego i twojej drogi kres. Naprawdę wciąż masz szansę dojść z Nim zupełnie gdzie indziej … Wysoko, wysoko, bardzo wysoko!
Kilka lat temu na skutek moich błędnych decyzji, ale i działań zewnętrznych, na które nie miałem wpływu pojawił się lęk o dalszy ziemski byt, strach przed tym, co będzie jutro, konieczność pokornego pogodzenia się z rzeczywistością i podjęcia właściwych decyzji na dalszą część ziemskiej wędrówki i w tych chwilach klękałem przed krzyżem i modliłem się prosząc Pana Jezusa o poznanie Jego woli, o siłę do jej spełnienia oraz o łaskę podjęcia właściwych decyzji. Pewnego razu, gdy tak klęczałem i modliłem się a wokół panowała przenikająca cisza, choć nikt nic nie mówił, usłyszałem tak jakby w moim sercu głos: Władku, zaufaj Mi, Ja dla ciebie też, narodziłem się w betlejemskiej stajence, nauczałem, przeszedłem Drogę Krzyżową, umarłem i zmartwychwstałem, ze wszystkim razem damy radę, pomogę tobie, tylko bardzo proszę zaufaj Mi”.
I w tym jest moja siła i nadzieja.

                                Władysław - alkoholik

Czwarty raz byłam w Krzeszowie na spotkaniu krzeszowskim Al-Anon.  W tym roku spotkanie dotyczyło tematyki duchowości i religijności w połączeniu z 2 i 3 stopniem Al- Anonu. Było nas ponad 50 osób W tym 3 kolegów , byli też goście z AA. Atmosfera była bardziej radosna, bo to już 20-te spotkanie. Wszyscy podkreślali że wysiłek organizatorów się opłacił: było bardzo rodzinnie, każdy czuł się jak w zdrowej rodzinie. Było też ognisko. Kto chciał mógł się wyspowiadać u księdza Bronka ,któremu jesteśmy wdzięczni za opiekę duchową i religijną nad spotkaniami. Mnie najbardziej urzekły świadectwa o dużej roli w życiu  spotkań krzeszowskich .Ja też widzę jak dużo się zmieniam dzięki spotkaniom w Krzeszowie .To takie magiczne miejsce, ujmuje mnie też radość i życzliwość wzajemna .Jestem wdzięczna Adamowi ,księdzu Bronkowi i każdemu z nas uczestników za obecność oraz za zaangażowane uczestnictwo  w spotkaniu .Oprócz zajęć formacyjnych i modlitewnych, były też chwile wolne, spacery; wszyscy nawet organizatorzy mogli trochę odpocząć. Czekam już,  jak i inni, na następne spotkania za rok  .Będziemy się zajmowali 4stopniem i komunikacją w rodzinie z problemem alkoholowym . Będziemy znów cieszyć, radować  naszym wzajemnym towarzystwem i ubogacać wartościowym  programem.

    Jeszcze dopiszę że wszelkie sprawy, które dzieją się na spotkaniach służą realnie naszemu zdrowieniu . Cieszymy się z obecności na spotkaniach i tych, którzy systematycznie i wytrwale uczestniczą i z udziału każdej nowej osoby . Czekamy  i na  Ciebie czytającej powyższe słowa . Może przez udział w tych spotkaniach krzeszowskich  Bóg -Siła Wyższa będzie chciał Tobie pomóc.

                                                                  Basia

Mam ogromną radość w sobie, że uczestniczyłam w pielgrzymce do Matki Bożej Łaskawej, której zaniosłam swoje podziękowania i prośby a zarazem otaczałam modlitwą moich braci i sióstr z pielgrzymkowej rodziny. Ta radość potęguje się – i jest to miłe, że co roku na tej pielgrzymce spotykasz swoich znajomych i przyjaciół z kręgu osób uzależnionych. Razem z nimi cieszysz się, że nikt z nich przez rok nie poddał się i wytrwał w postawie trzeźwości i abstynencji. I masz pewność, że twoja modlitwa też przyczynia się do ich trzeźwości. Jest to piękne… (więcej…)

Trudno byłoby nie wspomnieć jak znalazłam się na Warsztatach Terapeutyczno – Rekolekcyjnych. Temat wiodący był Relacje rodzinne „Ku Trzeźwości Narodu” . Organizowane w celu podsumowania i utrwalenia całorocznej pracy nad sobą w Grupie Duchowego Wsparcia członków Stowarzyszenia Apostolstwa Trzeźwości ze Zgorzelca. Tym razem odbyły się w mieście Bolesławcu w Zgromadzeniu Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa. Siostry bardzo ciepło i rodzinnie przyjęły nas. Muszę tu jeszcze dodać, że Lena w ostatnim dniu przebywania na rekolekcjach podsumowała, że „czuła się u Sióstr jak u siebie w domu, oj nie! – tu lepiej niż w domu” I ja podpisuję się pod tymi słowami. (więcej…)

Rekolekcje w scenerii światła i kolorów

„Bardzo chciałam być na tych rekolekcjach i nie żałuję, że je przeżyłam”. To wyznanie jednej z uczestniczek Rekolekcji Trzeźwościowych, które już 49 raz zostały zorganizowane przez Duszpasterstwo Trzeźwości Diecezji Legnickiej w dniach 13 -15 października 2017 r. Od kilkunastu lat przeżywamy je w Zagórzu Śl. w Ośrodku Caritas Diecezji Świdnickiej. Od początku istnienia tej diecezji ściśle współpracujemy z jej Duszpasterstwem Trzeźwości w organizowaniu tych rekolekcji. Całe rekolekcje przeżywaliśmy w scenerii cudnej, pełnej światła i kolorów, złotej jesieni. Ta zewnętrzna oprawa sprzyjała naszym wewnętrznym przeżyciom. (więcej…)

Przeczytaj świadectwo Marysi z warsztatów w Krzeszowie. (więcej…)

Przeczytaj świadectwo Asi W. z pielgrzymki. (więcej…)

Zobacz świadectwo Aśki W. pt. „Częstochowa” (więcej…)

Przeczytaj świadectwo J. W.: Pielgrzymka „Trzeźwość Narodu”.

(więcej…)

Zobacz świadectwo Marysi: XVII spotkania dla członków rodzin dotkniętych problemem alkoholowym.

(więcej…)

Przeczytaj świadectwo Leonarda: Postrzeganie rzeczywistości

(więcej…)

Zobacz świadectwo Władysława: Upadek w kierunku krzyża

(więcej…)

Przeczytaj świadectwo Wiesława: Wdzięczny Bogu za dar Trzeźwości

(więcej…)

Zobacz świadectwo A.: Recepta

(więcej…)

Przeczytaj świadectwo M.: Mój dom, moja rodzina

(więcej…)

Zobacz świadectwo B.: Nawrócenie

(więcej…)

Przeczytaj świadectwo Marysi: XV Spotkania dla rodzin dotkniętych problemem alkoholowym

(więcej…)